Zaterdag 9 maart op de Finca

Ik ga na mijn ontbijt op tijd de tuin in, ik wil die geharkte hopen afval weg hebben. Eerst de composthoop met de hark gladtrekken, plaatsmaken voor meer. Ik ben ik een uurtje bezig, het is zwaar werk met de kruiwagen op en neer, ik doe rustig aan. Daarna een verkoelende douche en rust met lezen en een kop koffie.

Ik heb de drongel nog steeds dus kan in de loop van de ochtend ook mijn emails en Facebook bekijken. Het blijft een apart gevoel: zover van iedereen in NL, in een heel andere omgeving en sfeer, en toch zo dichtbij!

Ik zie dat Hans aan het knutselen is bij het andere huisje, hij maakt van teakhout van de Finca-bomen een bed. Er komt een ander jong stel binnenkort bij hem werken, zij wordt de nieuwe hulp van Sita, hij gaat in de Finca werken. En alles wat Hans hem wil en kan leren. Het huisje voor hun is de 1e paar weken nog niet beschikbaar, ze gaan tijdelijk in het voormalige kantoor-huisje wonen, en dus is er een bed nodig. Er is een badkamer en een keukenblok, verder is er niets,nou ja…….gereedschap enz! Het wordt gebruikt als berging.

Het stel wat weg gaat heeft hier veel geleerd, met name de man. Hij had ervaring met werken in bananenplantages, dat is zwaar en daar worden ze ook vaak slecht behandeld en onder druk gezet. Ze krijgen betaald naar productie, werken ook in de grootste hitte van de dag, en als ze het contract niet willen afmaken kunnen ze toch niet weg. De werkgever heeft hun paspoort ingenomen. Dit is één van de (vele?) vormen van slavernij die er in onze wereld nog is. Vaak redelijk onzichtbaar, mensen die niet in vrijheid kunnen leven......staan we te weinig bij stil!

Hier bij Hans heeft hij alle soorten gereedschap leren gebruiken, op de tractor rijden en herkennen wat er aan werk gedaan moet worden. Deze jongen is nu nog maar 24 jaar, heeft maar een paar jaar lagere school gehad, en nu gelukkig veel praktijk- en levenservaring. Zijn jonge vrouw is zwanger, ze gaan terug naar Nicaragua, hun familie.

In de loop van de middag is het behoorlijk warm, ik ben wat ongedurig, kan niet goed stil zitten, wat zal ik doen? Voor het huisje, uit de zon en in de wind is het redelijk uit te houden. Ik ga in mijn voortuin wat onkruid trekken, en ja ik heb eerst met een stok gepord en ik heb ook mijn dikke handschoenen aan. Ik mis goed gereedschap om diepe wortels er uit te steken. Dan maar wat minder zorgvuldig.

Later vraag ik aan Hans of hij me wil laten zien hoe ik Aloa Vera kan afsnijden en het sap kan gebruiken om op mijn huid te smeren. Ik heb wat(!?) jeuk aan enkels en benen, kan een bijwerking van de Taxol-chemo zijn, ik heb ook nog steeds verkleuringen en tintelingen in mijn voetzolen. Kijken of de grote genezende werking van Aloa Vera opluchting geeft. Hans zegt dat de werkzame stof pas in oudere, grote planten zit, die vinden we in de achtertuin. Ik heb nu een blad in de koelkast liggen en kan elke keer een stuk afsnijden.

Begin van de avond, ik ben net klaar met eten en opruimen, komt Hans me roepen, er zit een beest in de voortuin van mijn buurhuisje, wil ik dat zien? Natuurlijk, ik vergeet mijn fototoestel, race gelijk weer terug om die te halen en een extra lamp. Het beest zit met zijn kop verstopt onder een steen, Hans raakt hem aan, gevolg is een heftige beweging van het grote lijf, de kop krijgen we niet te zien. Ik maak foto’s en we laten hem verder met rust. (de volgende ochtend is hij er niet meer)            Dit is een zoekvraag: wat voor beest is het?

Ik ga douchen en ben klaar voor een zaterdagavond op de bank, met mijn “nieuwe” salontafel, een mooi boek, wierookstokje en muziek.