Donderdag 28 maart – a real life soap op de finca – leuke avond

Het afgelopen weekend op de Finca was spannend, er vond een “soap” plaats waarvan ik toeschouwster was, en de nieuwe Lief + kind van een medewerker de hoofdpersoon. Deze vrouw kwam hier om kennis te maken, om de nieuwe hulp van Sita te worden.

Dat straalde ze vanaf de 1e minuut niet uit, liep niet over van enthousiasme: “ik heb een nieuwe woonplek, ik mag daar met mijn Lief wonen, ik mag ook werken en geld verdienen.”  Zo iets. Ik kon dat als buurvrouw goed herkennen, maakte me soms zorgen dat tot 10 uur ’s ochtends er geen geluiden kwamen uit mijn buurhuisje….hoe was het met het kindje? Als ze dan verscheen, en in de stoel of hangmat ging liggen…….geen enkele belangstelling voor het werk van de nog aanwezige hulp…….????? Haar Lief moest na zijn werk zelf zijn kleren wassen……zijn eten klaar maken.

Eind vorige week wist Hans……die moet van de Finca af…….dit is niet goed. Hij zat wel met een verliefde medewerker, en in CR doe je dat soort dingen niet zomaar. Wanneer ze niet vrijwillig wil de politie inschakelen? Eerst 3x nadenken! Gaat deze vrouw klagen bij de politie……zit je zo in het gevang, ja ook Hans liep die kans. Dus het gesprek aan gaan met medewerker……..subtiel…….meer verstand i.p.v. …?…gevoelens erin krijgen. Hulp van collega’s……duidelijk maken dat alle “oplossingen”, zij in de buurt wonen, met kind, enz.,  het kopen van liefde zou zijn. Toen hij met zijn vriendin ging spreken kwamen de onderhandelingen: als je me zoveel dollars geeft…..ga ik terug naar huis. Na een paar dagen was de prijs al een paar keer opgelopen……. En Hans wilde uiteraard deze goede medewerker niet kwijt…..alleen die vrouw.

Het is goed gekomen, gistermorgen om ½ 5 heeft Hans man + vrouw + kind op de bus naar Liberia gezet, de man heeft haar daar op de bus naar Nicaragua gezet…….en betaald   ….?…. Eind van de ochtend was hij weer terug. Gelukkig!Met nog genoeg eten voor een paar dagen in huis, volgende week weer werken……dan weer geld verdienen. En hopelijk geleerd.

Het gedrag van deze vrouw, en ook van vrouwen in CR, is een bekend beeld.       Ze hebben jong kinderen van diverse mannen, ze zoeken mannen die voor ze willen zorgen, ze manipuleren, en ze hebben vaak resultaat. Het jonge zwangere stel dat afgelopen zondag naar huis in Nicaragua is gegaan is een positieve uitzondering: getrouwd – beiden werken – beiden voor eigen kind willen zorgen.   En zij heeft al gezegd dat hij maar snel terug moet gaan…..bij Hans werken….zijn handen laten wapperen……ook al zijn ze dan niet bij elkaar. Dat is de juiste spirit…..Yes!

Sinds een paar dagen is er weer meer wind, met ook die felle windvlagen (er komt er net weer 1 langs!). Soms denk ik……huisje……staan blijven! Zoooooo hard. En onrustige nachten, ik wordt geregeld even wakker. Wat wel fijn is is dat, ondanks dat de temperatuur nog even hoog is, de warmte dragelijker is, het is ook minder vochtig. Ik voel me er beter bij.

Dat maakte de laatste uurtjes opruimen in de tuin dragelijker om te doen, al vlogen nu de bladeren m’n kruiwagen uit…….het is ook nooit goed! Pffffff….ik ben klaar, met wat ik wilde doen, het ziet er een stuk opgeruimder uit. Het blijft natuurlijk min of meer een “natuurtuin”, met de nodige toevoegingen en experimenten van Hans. En straks is alles ook weer groen………!

De volle maan is mooi om te zien, het verschil is heel duidelijk, andere avonden was het behoorlijk donker met heel in de verte af en toe een lichtje. Nu is de omgeving mooi zacht verlicht, kan je redelijk zien waar je loopt.

Gisteren heb ik redelijk veel aan de laptop gewerkt, semi-zakelijke emails gelezen en geschreven. Ook een studente op weg geholpen met informatie over voeding, wat belangrijk kan zijn voor mensen die e-coaching via internet willen volgen.   Deze vraag kwam via mijn nicht, ik ben blij dat ik mijn kennis met haar kan delen.  Zij mag daar zelf iets van maken………vervolgvragen zal ik beantwoorden, en mijn laptop zit vol met informatie.

Dat lijkt niet echt een retraite-vakantie, toch ervaar ik het zo. Dit is wat bij me past, zo “bezig” zijn. Daarnaast heb ik hier veel uren om te lezen, te ontspannen. Dat ik nu iets meer doe is ook omdat ik aan het aftellen ben, en in NL niet overladen wil worden met achterstallige dingen, die ik “eigenlijk” toch aandacht wil geven.           Ik ben er hier in CR selectief mee bezig, en klaar is klaar, zo zal het zijn wanneer ik volgende week naar huis reis.  Voelt heel ontspannen.

Ik besteed ook tijd aan het schrijven met een vrouw die ik via Facebook heb leren kennen……wat zo liep…….reageren op iets en dan een paar keer kort contact over en weer. Nu schrijven we dagelijks, en weet ik dat ik een leuke nieuwe vriendin heb. Hoe het vervolgd wordt?……..we gaan het samen beleven!

Gistermiddag laat Hans weten dat Sita en Hij even weg gaan, en ja natuurlijk wil ik mee! Alles laten vallen, snel douchen, en ik ben er klaar voor. Kan ook glimlachen…..dit is een voorbeeld hoe ik nu afhankelijk ben van anderen……en heb ik zelf voor gekozen!

We rijden naar Esparza, waar ik vaker ben geweest, met het mooie kerkplein.      En gaan eerst even rondlopen, wat drinken, weer lopen en zien een veel leuker plekje om wat te drinken. Dus naar boven met riant uitzicht op het kerkplein, en inmiddels tijd (vind ik) voor een glas koele witte wijn. We praten fijn met elkaar…..het wordt later…….dus blijven we ook een hapje eten. Heerlijk Italiaanse keuken, super kwaliteit. Hans weet meteen een plek waar hij vaker naar toe wil gaan.

Daarna nog even de drukke maar gezellige Supermarkt in, voor de mensen begint een lang niet-werken weekend. Dat is te merken, toch is het allemaal meer ontspannen dan thuis in NL. Nee, dat ligt niet aan mijn”vakantiegevoel”, ze maken niet echt haast, zitten met tassen vol boodschappen nog even op een bankje, tutten wat rond. Alleen autorijden…….dan zijn ze een beetje crimineel……, eisen hun recht op. Er tussen drukken…..ik zou het durven……dan wel met een grote bak van een auto en heeel goed opletten!

We zijn tegen half tien thuis, met een goed gevoel, een mooie afsluiting van een paar spannende dagen op de Finca. En nu nog een paar rustige dagen voor mij, met meer van hetzelfde, met een nieuw mooi boek. Het vorige was “Rachel”, of het mysterie van de liefde van Geert Kimpen, Ik ga beslist zijn andere boeken lezen. En nu ben ik bezig in “Op zoek naar Asha” over 2 vrouwen uit totaal verschillende culturen, over adoptie kindje……..en beiden vrouwen met hun worstelingen……ontroerend......mooi!

Veel foto’s heb ik niet, ik zal zien wat ik er van maken kan, waarmee ik jullie nog een beetje kan boeien. Het is meer van hetzelfde………bomen…….groen…..mensen.

Het is nu donderdag lunchtijd voor mij, voor jullie bijna een lang paasweekend.      Ik wens iedereen heel fijne dagen, geniet er van, ook al moet je een dikke jas aan, wanten + muts nodig op de fiets.

En wens met mij dat het volgende week heel erg alsjeblieft een beetje warmer is in NL!