Een actieve dag na een heel onrustige nacht

De nacht van zaterdag op zondag is het heel onrustig weer. Het waait bij momenten heel, heel hard, dat was al toen ik ging slapen om 11 uur, daarvan werd ik 3 uur later wakker. De klappen van de wind zijn hard, en ik heb het koud. Een T-shirt aangetrokken en ramen vrijwel dicht gedaan. Ik realiseer me wel dat dit huisje er al heel lang staat en waarschijnlijk vaker zo’n storm heeft doorstaan.Echt goed slapen doe ik niet meer en ik sta om 6.30u op.

Het is opnieuw grotendeels bewolkt, af en toe een vaag zonnetje, het is inderdaad koud, slechts 23C! Ontbijt gemaakt, tafel en bank een beetje schoongemaakt, het is een zandbak in het huisje vanwege de harde wind. Er zijn aan de voorkant (waar nu de wind staat) boven de muren openingen afgewerkt met gaas, over de hele lengte van het huisje. Ook al heb ik het raam van mijn slaapkamer dicht, ik voel de wind in bed behoorlijk, dat maakt het “koud”.

Ik doe een paar pogingen om internetverbinding te maken, het lukt me niet en ik heb het gevoel dat ik iets fout doe. Besluit om eerst een eind te gaan wandelen, naar het hek van de toegang aan de provincialeweg, dat moet te doen zijn. Het is een prima wandeling als conditietraining, behoorlijk wat hoogteverschil en ik loop het in een redelijk tempo. Er is nog veel wind, kan er bijna tegen “leunen”. Bij het hek staan een paar medewerkers op de bus te wachten.

Om even na 10 uur ben ik terug en ga ik Hans de drongel terug brengen, krijg een kop koffie en een bananen (uit eigen tuin) smoothie. Sita wil naar een meubelbeurs, had ze op een pamflet gezien in San José, of ik ook mee wil? Ja hoor, ik wil wat van de omgeving zien en mooie(?) dingen bekijken vind ik altijd leuk. Ik ga thuis eerst nog wat lezen.

Om 11.30u gaan we op weg, er gaat weer een medewerker mee, voor hun is het fijn wanneer Hans met de auto de Finca verlaat, dat laat Hans denk ik altijd even weten. Het blijkt een behoorlijk rit te zijn, omdat er vaak slechts 60 a 70km gereden kan worden, soms minder. Er is veel hoogteverschil en de wegen kronkelen, alsof je in Oostenrijk bent. De omgeving heeft veel overeenkomsten met het beeld van de Algarve. De rode grond, de flora, de wegen, de rijstijl. De woningen zijn voor het meest eenvoudig, voor een deel naar onze maatstaven armoedig. Er zijn ook echte krottenwijken. Ik vind het wel leuk om zo een snelle indruk te krijgen van dit land.

Tegen 13.00uur zijn we op onze bestemming. Helaas stelt deze beurs niet veel voor, behalve een verkooppunt van eigen gemaakte zoetigheden van amandelen.

Het stuk amandelspijs/koek wat Hans koopt en met ons deelt is verrukkelijk! Zelfs beter dan ik ooit in Portugal heb gegeten. Ook behoorlijk vullend, zeker na de 2 bruine boterhammen die ik net op heb, ik blijf goed voor mezelf zorgen, ook voldoende drinken. We gaan naar een meubelwinkel in de buurt en dat blijkt een moderne zaak te zijn met o.a. veel stijlvolle accessoires en verlichting.

Op weg naar huis nog even een klein plaatsje in voor wat boodschappen in de supermarkt. Hans: “ik ben gisteren toch voor je in de supermarkt geweest!” Sita lacht alleen maar en doet weer van alles in haar mandje. Ik vind voor mijzelf de peper die nog ontbrak, en zwarte bonen, een lokaal gerecht. Men eet hier ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds bonen als basis. Met hulp van Sita ga ik deze binnenkort koken. Onderweg zien we waar de branden zijn waar hans al over had gehoord, en we de rook in de verte konden zien. Er zijn veel verschillende brandhaarden, 1 is er zelf svlak naast de weg en er zijn ook vlammen, niet alleen maar een beetje smeulen. En geen mensen voor controle of bestrijding in de buurt! Gelukkig zijn ze niet te dicht op de finca en staat de wind in de (voor ons) goede richting.

Wanneer we het terrein oprijden ziet Hans al snel een aapje in de bomen slingeren en stopt, en ik zie er nog een. Dat kan dus hier, volgende keer zal ik tijdens het wandelen beter omhoog kijken, misschien lukt het me om ze te fotograferen!

Thuis ben ik best moe, ik heb trek en los dat op met een schaaltje komkommer, wortel en zoute crackers. En een glas wijn, daar is het nu wel tijd voor. Het lukt me nu wel om internetverbinding te maken, ik had een stapje in de procedure vergeten. En daarna langer bezig geweest dan ik van plan was, de laatste foto’s ge-upload naar reisblog en ontdekt hoe ik die in de juiste volgorde kan zetten. Ik wil een logische volgorde voor de bezoekers, al heb ik ze op andere momenten gemaakt. Reislogger houdt de klok van de camera aan, en dan gebruik ik ook nog 2 verschillende camera’s. Eerst wat eten en dan verder knutselen aan m’n reisblog.

Wanneer ik mijn reisblog op Facebook bevestig zit ik plotseling in het stikdonker, gelukkig geeft de laptop enig licht. En ik heb van Hans een oplaadbare lamp gekregen, die geeft best veel licht. Genoeg om me op te frissen en tanden te poetsen, douchen komt morgen wel, en nog even in bed te lezen. Ik ga tegen 11 uur slapen.