Donderdag 14 maart……heb ik ‘s nachts een onverwachte bezoeker

Woensdagavond ga ik om 11 uur slapen, er is weer veel herrie van wind, ook honden die aanslaan. Het duurt even voordat ik in slaap val. Rond 1 uur wordt ik wakker van mijn rommelende darmen, een noodzakelijk bezoek aan het toilet. Heel gedoe, eerst wat aantrekken, er zijn hier amper gordijnen, raam dicht, dan een lichtknopje vinden. Slaapdronken ga in het toilet binnen en denk “leuk die hagedis op de muur”.

Wanneer ik zit om te doen waar ik voor kom loopt het beest naar de vloer en blijft op redelijke afstand van mijn voeten zitten. Dan ben ik in een splitsecond klaarwakker: dit is geen hagedis! Het beest blijft gelukkig zitten, ik hou me ook zo stil mogelijk. En sluip zodra ik dat kan naar de kamer voor mijn fototoestel. Ik bedoel…..dit is wel een beetje eng…..ik wil het toch wel vastleggen!

Nadat dat gebeurt is komt de vraag wat ik zal doen: met mijn lompe MBT-schoen in 1 keer plat……..of de truc met de bezem? Ik kies voor het laatste en merk snel dat dit iets anders is dan een grote spin. De bezoeker schiet als een bliksemschicht onder het wasmeubel. Ik realiseer me al snel dat dat redelijk ver van mijn bed is, “het” waarschijnlijker sneller wegloopt van mij dan ik van hem, zolang er geen bedreiging is. En of zo’n beest nu (al) binnen of buiten is, in dit huisje met al zijn openingen is het altijd mogelijk dat beestjes (?) binnen komen. Ik ga dus weer “rustig” slapen, wel met de gedachte om ’s ochtends goed op te letten.

Om half zeven word ik wakker, van het geluid van een motormaaier en benzinedampen die via mijn slaapkamerraam binnen komen. Eén van de jongens is het gras rond de bomen aan het maaien. Dat groeit nu wel omdat de bomen vrijwel dagelijks met de hand water krijgen.

Ik tut de ochtend door en tegen lunchtijd belt Hans om te zeggen dat Sita en hij even weg gaan. Sita gaat bloed laten prikken bij een prive-kliniek en wil een paar boodschappen doen. Even weg van de Finca en nieuwe indrukken opdoen is altijd leuk, dus maak ik snel mijn reisblog af, maak wat te eten en ga met ze mee.

De naam van het plaatsje weet ik (nog) niet, het is niet ver rijden, de doorgaande weg en de dwarswegen zijn inmiddels een bekend beeld voor mij. Het ziet er soms best rommelig uit, toch is er veel, van woningen via (kleine) bedrijven tot winkels, in alle soorten. Daar tussendoor druk verkeer, ook fietsers, die vrij ongeduldig zijn, hard rijden. Even “doordrukken” om voorrang te nemen zoals in NL zal ik hier niet snel doen! Niet dat dat mijn dagelijkse gewoonte is…….er zijn echter van die momenten dat een ander je niet de ruimte geeft…..en je die dan zelf mag creëren….toch?

Voor een rondje waar we in NL binnen een uurtje weer thuis zijn heb je hier 2 ½ uur nodig. Dat vraagt een heel andere instelling…….en rekening houden met de andere mensen om je heen……de andere cultuur. En denk je zelf zo ver te zijn……hou je rekening met van alles…….werken zij niet mee! Het leven hier is een constante uitdaging!

Eind van de middag ben ik wat ongedurig, te weinig in beweging geweest vandaag (afkickverschijnselen Roelof?) en ga nog even wat lopen. Op de heuvel van dit centrale gedeelte. Zie hoe in de werkplaats gewerkt wordt, de houtopslag waar in het verleden planken voor pallets gezaagd werden. En hoe een nog eenvoudiger huisje een buiten-badkamer heeft…..met separaat toilet. Het blijkt….ik woon hier in grote in grote luxe!

Een rustige avond, een deel van de documentaire “Thrive” weer gezien. En bijna mijn boek uitgelezen.

PS    op deze link veel info over mijn bezoeker     http://nl.wikipedia.org/wiki/Schorpioenen_(orde)